31 stycznia 1581 roku król Stefan Batory wystawił akt lokacyjny miasta Radomyśl dla Mikołaja Firleja. Z okazji 444. rocznicy tego wydarzenia odbyły się uroczystości jubileuszowe.

ZOBACZ WIDEO:

W niedzielę, 2 lutego 2025 roku, w Kościele Parafialnym pw. Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim odprawiona została msza święta w intencji mieszkańców. Podczas nabożeństwa poświęcony został sztandar Grupy Rekonstrukcji Historycznej Piast im. Mikołaja Firleja, a rekonstruktorzy uświetnili swoją obecnością całe wydarzenie. 

Następnie burmistrz Agnieszka Machnik odsłoniła pamiątkową tablicę na budynku Urzędu Miejskiego.

Z kolei w sali widowiskowej przy ul. Ogrodowej 1 rozpoczęła się część artystyczna, montaż słowno-muzyczny przygotowany przez podopiecznych Samorządowego Centrum Kultury i Bibliotek oraz Szkoły Muzycznej w Radomyślu Wielkim. 

[FOTORELACJANOWA]12323[/FOTORELACJANOWA]

Radomyślanie i zaproszeni goście m.in. posłowie, oprócz śpiewu i muzyki mieli okazję zapoznać się z ciekawostkami związanymi z Radomyślem Wielkim i osobami wywodzącymi się z naszego miasteczka. Uczestnicy imprezy mogli także wybić sobie na pamiątkę okolicznościową monetę.

[ANKIETA]489[/ANKIETA]

Pierwsza wzmianka o Radomyślu jako Radziemysl, pochodzi z 1475 roku i mówi osadzie w powiecie pilzneńskim, której właścicielką była Anna dziedziczka de Trczyana/ Trzciana/, żona Jana de Radzyemyslicze. Miasto Radomyśl zostało założone przez Mikołaja Firleja, z Dąbrowicy, kasztelana bieckiego, późniejszego wojewodę krakowskiego, na mocy przywileju nadanego przez króla Stefana Batorego 31 stycznia 1581 roku na sejmie w Warszawie. 

Oto fragment tego przywileju: 

Na terenie wsi Ruda i Dulcza Mikołaja Firleja z Dąbrowicy, kasztelana bieckiego, zwłaszcza zaś jego wspólniczki, dziedzicowi lokalizacja miasta Radomyśla wspomnianemu Firlejowi zostaje przyznana. 

Temu miastu prawo niemieckie magdenburskie zostaje nadane, zatem ono od jurysdykcji wszystkich i poszczególnych wojewodów, kasztelanów, starostów, dzierżawców, burgrabiów, podkomorzych, sędziów, podsędków, urzędników i innych dygnitarzy i przedstawicieli Królestwa zostaje wyłączone tak, że wobec nich nie odpowiadają ani do nich niech kar nie płacą a tylko wobec wójta swojego, wójt zaś wówczas istniejący wobec pana swojego dziedzica, nie inaczej jak według prawa niemieckiego sprawy dochodzącym odpowiadać będzie obowiązany, temu wójtowi wówczas będącemu, w sprawach wymienionych karnych i jakichkolwiek innych osadzenia, uzasadnienia, karania, ścinania i spalania jako prawo niemieckie nakazuje, pełna własność zostaje nadana.