• Zaległy koncert 25. Mieleckiego Festiwalu Muzycznego ostatecznie doszedł do skutku. Ewa Bem dała koncert, który pierwotnie miał się odbyć we wrześniu. Finalnie z powodu choroby artystki wydarzenie zostało przeniesione właśnie na listopad.

• Artystce towarzyszył kwartet Andrzeja Jagodzińskiego w składzie: Andrzej Jagodziński - fortepian, Robert Majewski - trąbka, Adam Cegielski - kontrabas, Czesław „Mały” Bartkowski - perkusja. 

• Artystka nazywana pierwszą polską damą jazzu występuje od 1970 roku. Po przerwie w ostatnich latach powróciła do koncertowania w 2021 roku z albumem „Ewa.Bem.Live”.

[FOTORELACJA]9691[/FOTORELACJA]

Ewa Bem karierę muzyczną rozpoczęła w Warszawie, gdzie się wychowała i ukończyła prestiżowe Liceum im. Stefana Batorego. Śpiewała w młodzieżowej Grupie Bluesowej „Stodoła", świetnie radziła sobie też z muzyką swingową. Już w 1970 r. jeden z czołowych twórców polskiego jazzu, Zbigniew Seifert, zaprosił ją do udziału w swoim kwartecie jako wokalistkę.

Ważnym etapem jej kariery było związanie się z zespołem Bemibek, w którym grał też jej brat, Aleksander Bem oraz Andrzej Ibek. Muzycy pisali własne utwory, ale w skład ich repertuaru wchodziły również kompozycje kultowych polskich artystów, takich jak Krzysztofa Komedy, czy Zbigniewa Namysłowskiego. Debiut grupy na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu zaowocował I nagrodą. Zespół koncertował na festiwalach jazzowych w Lublinie, Opolu i Warszawie oraz poza granicami kraju, m. in. w NRD, ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i Czechosłowacji.

Do najsłynniejszych utworów zespołu należą: „Nie bójmy się wiosny", „Kolorowe lato", czy „Podaruj mi trochę słońca". W 1993 r. grupa zakończyła działalność artystyczną, ale Ewa Bem nadal śpiewała we współpracy ze znanymi muzykami jazzowymi, między innymi z Janem „Ptaszynem" Wróblewskim, Janem Jarczykiem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem i Henrykiem Majewskim.

W latach 70. i lata 80. XX w. Ewa Bem odnosiła sukcesy w kraju i poza granicami, miedzy innymi na festiwalach na Kubie, w Kenii i w Indiach, a jej solowe nagrania znajdowały się na szczytach plebiscytów radiowych. W latach 1983–1985 przyznano jej tytuł najlepszej polskiej wokalistki jazzowej i czwartej najlepszej w Europie. Od 1987 na stałe współpracowała z pianistą jazzowym Andrzejem Jagodzińskim.

W 2001 r. ukazał się popowy album Ewy Bem zatytułowany „Mówię tak, myślę nie". Potem nagrała album "ewa.ewa" zawierająca covery utworów Marka Grechuty oraz nowe wersje jej najpopularniejszych piosenek. W 2018 r., po śmierci córki, zawiesiła karierę muzyczną, aby pod koniec 2021 r. znów powrócić na polską scenę muzyczną albumem „Ewa.Bem.Live”.