Zaburzenia osobowości stanowią grupę poważnych schorzeń psychicznych, które wpływają na sposób, w jaki jednostka myśli, czuje i zachowuje się. Osoby dotknięte zaburzeniami osobowości często doświadczają trudności w relacjach interpersonalnych, emocjonalnej stabilności i samoidentyfikacji. W tym wpisie skupimy się na trzech głównych zaburzeniach osobowości: borderline, narcystycznym i unikowym.
Zaburzenie osobowości borderline (opisane także na stronach takich jak https://wolmed.pl/leczymy/leczenie-zaburzen-osobowosci/) charakteryzuje się głębokimi wahaniami nastroju, impulsywnością i niestabilnością emocjonalną. Osoby z tym zaburzeniem doświadczają intensywnych i trudnych do kontrolowania emocji, takich jak gniew, smutek czy lęk. Często występują u nich także problemy z identyfikacją własnych emocji. Osoby z zaburzeniem osobowości borderline często odczuwają silny lęk przed porzuceniem i mają trudności w utrzymywaniu długotrwałych i stabilnych relacji interpersonalnych.
Terapia ta koncentruje się na rozwijaniu umiejętności radzenia sobie z trudnościami emocjonalnymi i interakcjami społecznymi. Pacjenci uczą się technik radzenia sobie z impulsywnością i nawiązywania zdrowych relacji.
Zaburzenie osobowości narcystycznej charakteryzuje się nadmierną potrzebą uznania i uwagi, poczuciem wyjątkowości oraz brakiem empatii wobec innych osób. Osoby z tym zaburzeniem często mają przekonanie, że są wyjątkowe i zasługują na szczególne traktowanie. Często oczekują pochwał i uwagi od innych ludzi, a ich poczucie własnej wartości jest ściśle zależne od zewnętrznych źródeł uznania. Brak empatii powoduje trudności w rozumieniu i reagowaniu na potrzeby oraz emocje innych osób.
Terapia poznawczo-behawioralna i terapia psychodynamiczna może być skutecznym narzędziem w pracy nad rozwijaniem zdolności empatii i zrozumienia perspektywy innych ludzi. Terapeuci pomagają pacjentom rozwijać zdrowe poczucie własnej wartości niezależnie od zewnętrznych źródeł uznania.
Zaburzenie osobowości unikającej charakteryzuje się nadmierną nieśmiałością, silnym lękiem społecznym i trudnościami w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji interpersonalnych. Osoby z tym zaburzeniem często odczuwają silny dyskomfort w sytuacjach społecznych, a lęk przed oceną i krytyką innych osób utrudnia im nawiązywanie i utrzymywanie bliskich relacji. Często mają trudności z wyrażaniem swoich potrzeb i pewnością siebie.
Terapeuci podczas terapii z osobami z osobowością unikającą pracują nad rozwijaniem umiejętności społecznych, takich jak asertywność. Terapia często skupia się na eksponowaniu pacjentów na sytuacje społeczne, stopniowo zwiększając ich komfort i pewność siebie w tych sytuacjach.