Jak pokonać bulimię?

Bulimia to choroba, która niszczy człowieka na każdej niemal płaszczyźnie, tak fizycznie, jak również i psychicznie. Zabiera człowiekowi cząstkę jego samego, nie pozwala sprawować kontroli nad swoim ciałem, rządzi się swoimi prawami. To choroba niezwykle trudna, niezrozumiała, bardzo wyniszczająca, a samo leczenie bulimii to wieloetapowy proces, któremu nie każdy jest w stanie sprostać. Czy bulimię można wyleczyć? Czy są sposoby na to, by ją pokonać? Czym ona właściwie jest i jak ją rozpoznać? Niby wiele na jej temat wiemy, ale w teorii zbyt dużo do powiedzenia nie mamy.

Bulimia to choroba, która charakteryzuje się uczuciem niepohamowanej łapczywości na jedzenie. Bulimik opycha się jedzeniem, aż do stanu kompletnego osłabienia. Kiedy to nastąpi, zaczynają targać nim wyrzuty sumienia i wymusza na sobie wymioty lub stosuje specjalne leki, aby jak najszybciej wszelkich treści pokarmowych z organizmu się pozbyć. tego typu działanie jest niezwykle niebezpieczne, tak dla naszego zdrowia fizycznego, jak również i psychicznego. Jeśli stosunkowo wcześnie nie zostanie podjęte leczenie bulimii, może ono zakończyć się śmiercią, czy to w wyniku problemów z układem sercowo - naczyniowym, czy to na skutek różnego rodzaju infekcji, czy najzwyczajniej w świecie - samobójstwa, które dotyczy bardzo dużego odsetka osób chorych na bulimię.

Bulimia - kto na nią choruje?

W przypadku każdej choroby pojawia się większe lub mniejsze prawdopodobieństwo, że dana grupa ludzi będzie obarczona bardziej lub mniej ryzykiem jej posiadania. Kto choruje na bulimię? Najczęściej, bo aż w 90% przypadków są to kobiety. Duża część odsetek dotyczy młodych dziewcząt w okresie dojrzewania, które przechodzą trudne sytuacje życiowe. Rozwód rodziców, niezrozumienie ze strony rówieśników, inne poglądy, inne spojrzenie na życie, niska samoocena, ciągła presja rodziców, by być lepszy, mądrzejszym, grzeczniejszym… Jeśli chodzi o osoby dorosłe, przyczyny bulimii także można dopatrywać się w sytuacjach życiowych- śmierć bliskiej osoby, utrata pracy, rozwód, ciągłe porażki życiowe. Leczenie bulimii nie polega na podawaniu konkretnych leków na tę chorobę, ale na doszukiwaniu się problemów natury psychicznej, które są podłożem tej właśnie choroby. Aby zacząć sukcesywnie iść do przodu, krok po kroku, trzeba przede wszystkim uporządkować wszystko, co dzieje się w naszej głowie i z czym mamy problem. Od tego właśnie bez wątpienia należy zacząć.

Jak rozpoznać bulimię?

Choć wiemy tak naprawdę czym bulimia jest, to w gruncie rzeczy, gdy nas dopada, nie jesteśmy w stanie jej rozpoznać lub nie bierzemy w ogóle pod uwagę tego, że dotyczy ona właśnie nas. W przypadku pierwszych problemów, a jednocześnie objawów świadczących o bulimii są problemy ze strony przewodu pokarmowego, zaburzenia ginekologiczne lub narastające stany depresyjne i lękowe. Kiedy choroba jest już nieco bardziej zaawansowana, pojawia się uczucie zmęczenia i ospałości, bóle głowy i zawroty, a także zmienne nastroje. Chorej osobie towarzyszy arytmia i kurczliwość serca, zaburzenia miesiączkowania, suchość skóry. Ogromnym problemem są bóle brzucha i zaparcia, lęki, opuchnięta twarz i policzki, uszkodzone szkliwo zębowe. Początkowo bulimiczka ukrywa swoje zachowanie, często nie zdając sobie sprawy z tego, czym jest problem jest lub wstydząc się przyznać przed lekarzem, że takim zachowaniom się poddają.

Jak leczyć bulimię?

Z pewnością nie jest to łatwe zadanie. Dużym utrudnieniem jest to, że pacjentka nie mówi lekarzowi, co robi i jakie ma problemy zaburzające żywienie. Lekarz słysząc dane objawy, stara się stosować leki, które będą w stanie je zwalczyć. To powoduje, że chora zatraca się coraz bardziej w sobie i wpada w błędne koło, z którego tak naprawdę jest coraz trudniej wyjść. Zazwyczaj leczenie bulimii dosięga już bardzo zaawansowany stan, w którym osobę chorą należy leczyć pod wieloma kątami, a jej stan zdrowia jest naprawdę bardzo zły.

W leczeniu istotną rolę odgrywa współpraca z wieloma specjalistami, w tym między innymi z psychologiem, z psychiatrą, specjalistą od spraw żywienia, jak również i lekarzem ogólnym. Każdy z nich jest niezwykle potrzebny i każdy może dołożyć małą cegiełkę do tego, aby chorej osobie pomóc.

Gdzie udać się po pomoc?

Na rynku nie ma zbyt wielu ludzi, jeśli w grę wchodzi pomoc osobom z bulimią. Temat ten jest w dalszym ciągu mało znany i niewielu specjalistów jest w stanie pomóc. Istnieją jednak placówki, w którym osoba chora na bulimię, może otrzymać fachową pomoc i pełne wsparcie. Nadrzędną rolę w tym wszystkim pełni oczywiście współpraca z psychologiem i psychiatrą, dzięki którym przy zastosowaniu odpowiednich technik psychoterapeutycznych, można toczyć dyskusje, można zagłębiać się w problemy, szukać jak najlepszych rozwiązań. Tutaj nie ma sprawdzonej recepty, by wyleczyć bulimię, ale by wejść w głąb siebie i znaleźć przyczynę takiego, a nie innego zachowania. I na tym w gruncie rzeczy opiera się cały proces leczenia i walki o powrót do pełnej normalności.