Wielki pożar wpłynął na decyzję. 75 lat pożarnictwa na ziemi mieleckiej w pigułce

Mieleccy strażacy obchodzą 75-lecie zawodowego pożarnictwa na ziemi mieleckiej. Z tej okazji mielecka komenda otrzymała nowy sztandar. Aktu przekazania dokonano w piątek na bulwarach - w towarzystwie wielu gości honorowych i przyjaciół straży. W związku z tym publikujemy skróconą historię mieleckiej straży pożarnej.

[ZT]64894[/ZT]

Początków pogotowia straży pożarnej należy upatrywać się w 1946 roku, kiedy to Minister Administracji Publicznej wprowadzając jednolitą strukturę organizacyjną w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej utworzył Centralny Wydział Pożarnictwa w urzędach wojewódzkich.

Kierownik referatu był jednocześnie instruktorem Oddziału Powiatowego Związku Straży Pożarnych i Komendantem Powiatowym Straży Pożarnej. Pierwszym kierownikiem był ppor. pożarnictwa Aleksander Gałka.

Początki straży pożarnej w Mielcu były trudne, dlatego kolejni komendanci powiatowi starali się w różny sposób skłonić Miejską Radę Narodową w Mielcu do wprowadzenia Płatnego Pogotowia Straży Pożarnej.

Ważnym argumentem była spóźniona i mało skuteczna reakcja straży pożarnych na wielki pożar wsi – obecnie Sarnów – kiedy spłonęła blisko 1/3 tamtejszych zabudowań.

Na posiedzeniu Miejskiej Rady Narodowej w 1947 roku po rozpatrzeniu wniosku i wysłuchaniu argumentów komendanta Tadeusza Witka, uchwałą MRN postanowiła wprowadzić Płatne Pogotowie Straży Pożarnych. 

Komenda Powiatowa Straży Pożarnej działała i realizowała zadania z zakresu ochrony przeciwpożarowej do 1975 roku. Wówczas na podstawie ustawy o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa zlikwidowano powiaty, a zamiast 17 dużych województw, utworzono 49 małych. W byłych miastach powiatowych utworzono komendy rejonowe straży pożarnych. Komendantem rejonowym w Mielcu został mjr. pożarnictwa Jerzy Lechowicz.

Kolejnymi ważnymi wydarzeniami na przestrzeni lat funkcjonowania zawodowej straży pożarnej są wprowadzone uregulowania prawne - w 1991 r. Sejm uchwalił ustawę o Ochronie Przeciwpożarowej i ustawę o Państwowej Straży Pożarnej.

Pierwsza z nich, poza wieloma dotychczas obowiązującymi regulacjami prawnymi, wprowadziła m.in. pojęcie innego - poza pożarem i klęską żywiołową - miejscowego zagrożenia. Wprowadziła także obowiązek uzyskiwania świadectwa dopuszczenia, czyli atestu dla sprzętu urządzeń pożarniczych i ratowniczych, środków gaśniczych, instalacji samoczynnego wykrywania i gaszenia pożarów. 

Ustawą z 1 stycznia 1992 r. powołano PSP jako umundurowaną i wyposażoną w specjalistyczny sprzęt formację przeznaczoną do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami. 

W związku z tymi uregulowaniami oraz staraniami ówczesnego kierownictwa powołano Jednostkę Ratowniczo-Gaśniczą nr 1 przy Komendzie Rejonowej oraz na bazie dotychczasowej Zakładowej Zawodowej Straży Pożarnej WSK PZL Mielec - Jednostkę Ratowniczo-Gaśniczą nr 2 w Mielcu. Komendantem rejonowym był w tym czasie starszy kpt. Antoni Maryniak.
  
W 1996 r. Komenda Rejonowa PSP w Mielcu otrzymała sztandar, który został przekazany w dniu 29 września przez ówczesnego komendanta głównego nadbrygadiera Feliksa Delę. Był to pierwszy sztandar nadany komendzie rejonowej PSP w ówczesnym województwie rzeszowskim.

W 1999 r. po zmianach podziału administracyjnego ponownie nastąpiła zmiana w efekcie której dotychczasowe komendy rejonowe otrzymały nazwy komend powiatowych. 15 lutego komendantem powiatowym PSP w Mielcu został mł. bryg. Antoni Maryniak.

Z biegiem lat rozwój cywilizacyjny i gospodarczy wymógł na straży pożarnej znaczne poszerzenie działalności. Rozwinęła się infrastruktura, sprzęt i wyposażenie. W związku z nadawaniem kolejnych zadań, rozwijała się także współpraca z innymi służbami: policją, pogotowiem ratunkowym, wojskiem, a najczęściej z jednostkami ochotniczych straży pożarnych. Druhowie do dzisiaj każdego dnia ramię w ramię z zawodowymi strażakami uczestniczą w działaniach ratowniczych, którymi kieruje PSP. 

Obecnie Komenda Powiatowa PSP w Mielcu to dobrze wyposażona w sprzęt ratowniczy i specjalistyczny jednostka, posiadająca odpowiednio przygotowaną bazę i wyszkolonych ludzi, która jest w stanie sprostać najtrudniejszym wyzwaniom.