W Wielki Piątek mielczanie licznie gromadzili się w świątyniach na Liturgii Męki Pańskiej oraz Adoracji Wielkiego Piątku. Mieleckie parafie tradycyjnie przygotowały symboliczne Groby Pańskie.

[FOTORELACJA]11048[/FOTORELACJA]

Wielki Tydzień jest czasem bezpośrednio poprzedzającym Święta Wielkanocne. To dzień męki i śmierci Chrystusa. 

We wszystkich mieleckich parafiach urządzone zostały groby, do godzin nocnych trwała przy nich modlitwa lub czuwanie. Wierni kontynuowali też zwyczaj ucałowania i modlitwy przy figurze Jezusa Chrystusa ustawionej przed ołtarzami. Honorową wartę przy grobach pełnili strażacy OSP i harcerze ZHR.

W Wielki Piątek wspólnota Kościoła rozmyślała nad męką swojego Pana, adorowała krzyż, wstawiała się do Boga za zbawienie całego świata. Chrześcijanie zachowywali post (tylko jeden posiłek do syta) i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Tego dnia nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach odbywały się natomiast nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Nie powinny one jednak przesłonić najważniejszej w tym dniu Liturgii Męki Pańskiej, która sprawowana była wieczorem.

Jedną z najważniejszych części wielkopiątkowej liturgii jest adoracja krzyża. Księża, służba liturgiczna, a następnie wierni podchodzili do krzyża, aby przez przyklęknięcie i symboliczny pocałunek wyrazić osobiste przyjęcie odkupienia. Adoracja jest tego dnia najbardziej właściwą postawą ludzi wierzących. Od tej chwili, aż do Wigilii Paschalnej krzyż jest najważniejszym punktem w kościele.

Po adoracji krzyża z ciemnicy przyniesiony został Najświętszy Sakrament i wiernym udzielano Komunii. Następnie Najświętszy Sakrament w procesji przeniesiony został do tzw. grobu. 

Zwyczaj budowania grobu wywodzi się z Jerozolimy, gdzie chrześcijanie gromadzili się w kolejnych miejscach, związanych z męką Chrystusa - aż po miejsce pośmiertnego spoczynku. Udokumentowane ślady istnienia tego obrzędu w Polsce pochodzą z XIII wieku, znany jest on również w Austrii i w Bawarii. Początkowo w grobie składano krzyż przykryty czerwonym ornatem, w latach późniejszych umieszczano tam figurę Jezusa.

Najistotniejsze jest wszakże wystawienie monstrancji z Hostią, okrytej białym, przezroczystym welonem. Przeniesienie Eucharystii przypomina zdjęcie z krzyża i pogrzeb Chrystusa. Ostatnia modlitwa przy grobie wskazuje jednak nadzieję: "Chryste, nasze Zmartwychwstanie i Życie, podźwignij nas z grobu grzechów".