Kręgozmyk, czyli spondylolisteza, to schorzenie narządu ruchu, które wiąże się z brakiem stabilności kręgosłupa. Prowadzi do spadku sprawności fizycznej chorego i pojawienia się dolegliwości bólowych oraz wielu symptomów natury neurologicznej. Najczęściej występuje w połączeniu lędźwiowo-krzyżowym. Sprawdź, w jaki sposób diagnozowana jest ta choroba i jak wygląda jej leczenie.
To zaburzenie osi kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Trzon jednego kręgu zsuwa się z innego, tym samym tracąc swoje solidne podparcie. Powodem rozwoju schorzenia jest nieprawidłowe połączenie występujące pomiędzy dwoma sąsiadującymi kręgami.
Istnieją dwa główne rodzaje schorzenia:
W większości przypadków (nawet 80%) zmiana ta jest bezobjawowa. U pacjentów, którzy odczuwają dolegliwości bólowe, mają problemy z chodzeniem i wykonywaniem niektórych czynności, wdraża się leczenie chirurgiczne.
Inna klasyfikacja wyróżnia kręgozmyk zwyrodnieniowy oraz wrodzony (dysplastyczny), który wynika z wrodzonej dysplazji wyrostków stawowych.
Kręgozmyki dzielą się na poszczególne typy według lokalizacji w segmentach kręgosłupa. W ponad 80% przypadków dochodzi do zaburzeń połączenia lędźwiowo-krzyżowego. Zasadniczo przyjmuje się, że im wyższa lokalizacja zmian, tym wyraźniejsze objawy kliniczne odczuwa pacjent. Można pod tym kątem wyróżnić cztery typy kręgozmyku:
Kiedy kręgi kompletnie tracą styczność, mamy do czynienia z najbardziej zaawansowanym rodzajem tej wady kręgosłupa.
Do podstawowych objawów wskazujących na zaawansowany rozwój kręgozmyku zaliczają się:
Wszystko to prowadzi do stopniowego uszkadzania kręgów, choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, degeneracji krążków i stawów międzykręgowych.
Podstawą diagnostyki jest wywiad medyczny. Lekarz wypytuje o ból kręgosłupa i jego nasilenie, objawy towarzyszące, historię wcześniejszych urazów i chorób, a także tryb życia pacjenta. Następnie przeprowadza badanie kręgosłupa, szukając możliwych asymetrii czy zmian w postawie oraz ograniczeń ruchomości. Mogą one wskazywać na rozwijanie się patologii.
Lekarz może skierować pacjenta na badanie obrazowe – RTG, tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny kręgosłupa. Przeprowadzić może również testy neurologiczne dla oceny siły mięśni, czucie oraz reakcje na bodźce wszędzie tam, gdzie może wystąpić kręgozmyk.
Jeśli diagnoza dotycząca przesunięcia kręgów kręgosłupa zostanie potwierdzona i lekarz oceni stopień zaawansowania kręgozmyku, zaleci odpowiednie leczenie. Może ono obejmować:
Przy terapii stosowane są miejscowo i ogólnie działające leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Także po chirurgicznym usunięciu kręgozmyku zalecana jest odpowiednia rehabilitacja.