Co powinniśmy wiedzieć na temat pluskiew

Warto sprawdzić nieco lepiej robaki z którymi niestety część z nas miała przykrość się spotkać lub dopiero się spotka. Pluskwy, które atakują dziś mieszkańców mieszkań, są potomkami robaków zamieszkujących jaskinie, które początkowo żywiły się krwią nietoperzy. Kiedy ludzie zaczęli żyć w jaskiniach, insekty zaczęły żerować na ludziach. Później kiedy ludzie wyprowadzili się z jaskiń i rozpoczęli kulturę rolniczą, te insekty poruszały się razem z nimi. Od tego czasu ludzie zamieszkiwali z pluskwami na całym świecie.

Pluskwy należą do rodziny robaków zwanej Cimicidae. Wszyscy członkowie tej grupy żywią się tylko krwią. Pluskwa domowa ma pięć etapów rozwojowych. W każdej fazie życia, pluskwa musi pobrać posiłek z krwi, aby się rozwijać.

Pluskwy, jak wszystkie owady, mają swój egzoszkielet i muszą go zrzucić, aby się rozwijać. To zrzucanie szkieletu na zewnątrz ciała nazywa się linienie. Nimfa pluskiew musi wziąć żywność z krwi. Po przejściu stadium wylinki - cimex lectularius staje się dorosła.

Pluskwy, są różnopłciowe i również muszą odebrać regularnie posiłki z krwi do rozmnażania się. Całkowity proces rozwoju od jaja do dorosłego osobnika może nastąpić w ciągu około trzydziestu siedmiu dni w modelowych warunkach. Dorosłe pluskwy mają długość życia prawie 1. rok w zależności od regularności dostępu do żywienia z krwi i zakresu temperatur.

Postępowanie pluskiew w trakcie "polowania"

Pluskwy mają dosyć skryty styl życia, co oznacza, że spędzają większość czasu ukrywając się razem w pęknięciach, w których nie będą przeszkadzać. Jednak stają się aktywne w nocy, między godziną 0:00, a piątą rano. To w ten czas, kiedy ofiara jest zwykle w swoim najgłębszym śnie, pluskwy uwielbiają wyjść na żer.

Pluskwy są znane z tego, że podróżują bardzo duże przestrzenie w stosunku do wielkości swojego ciała.

Pluskwy są przyciągane przez CO2 wytwarzane przez oddech żywiciela, a także przez ciepło ciała. Jednakże pluskwy są w stanie wykrywać żywiciela na krótkich dystansach. Nie jest do końca zbadane jak pluskwy ukrywające się w szafie są w stanie znaleźć żywiciela znajdującego się po drugiej stronie pokoju. Pluskwy potrafią jednak poruszać się bardzo szybko i uważa się, że dużo wędrują, zanim będą w stanie zlokalizować swojego żywiciela. W najlepszym przypadku większość pluskiew chciałaby gromadzić się blisko łóżka gospodarza, czy na materacu. Jednak nie zawsze jest to możliwe w wysokich infestacjach, gdzie pluskwy są zatłoczone i wiele pluskiew musi szukać schronienia na odległość dalszą, np. kilka metrów od gospodarza.

Pluskwa w akcji

Gdy pluskwa znajdzie żywiciela, atakuje skórę aparatami gębowymi, aby znaleźć przestrzeń kapilarną, która umożliwia napływanie krwi do ich ciał. Pluskwa może kilkakrotnie nakłuwać skórę, zanim zacznie się żerować. To badanie spowoduje, że gospodarz otrzyma kilka ugryzień od tego samego pasożyta. Gdy pluskwa osiedli się w miejscu, to będzie karmić przez 5-10 minut. Gdy pluskwa domowa jest już pełna, opuści gospodarza i powróci do pęknięcia lub szczeliny, zazwyczaj w miejscu gdzie gromadzą się inne pluskwy. Pluskwa zacznie wtedy trawić i wydalać swój posiłek.

Zachowanie godowe

Po nakarmieniu dorosłe pluskwy, zwłaszcza samce, są bardzo zainteresowane godami. Robaki tego typu mają unikalną metodę godową nazywana inseminacją traumatyczną. To zachowanie godowe jest uważane za traumatyczne, ponieważ samiec, zamiast wprowadzać swój narząd rozrodczy ("paramere") w żeńskie genitalia, dosłownie wbija noż przez ścianę jej ciała do wyspecjalizowanego organu dalej w jej prawą stronę, zwaną Organem Berlese. Plemniki są uwalniane do jamy ciała samicy, gdzie w ciągu najbliższych kilku godzin przeniesie się do jej jajników i zapłodni jej jaja.

Traumatyczne przeszywające zapłodnienie powoduje rany w ciele kobiety, która pozostawia bliznę. Ciało samicy musi zagoić się z tej rany, w związku z czym wiadomo, że samice pozostawiają skupiska po kilkukrotnych godach, aby uniknąć dalszych nadużyć.

Samice pluskiew

Badania wykazały, że proces gojenia zapłodnienia traumatycznego ma znaczący wpływ na zdolność samicy do produkcji jaj. W rzeczywistości kobiety, które są inseminowane tylko raz i nie są poddawane wielokrotnym dźganiom przez samca, wyprodukują 25 procent więcej jaj niż samice, które są wielokrotnie kojarzone.

W końcu jednak samicy skończą się plemniki i będzie musiała ponownie łączyć się w pary, aby ją zapłodnić w jajka. Jednak niestety może z łatwością kopulować z własnym potomstwem, gdy dorośnie, aby kontynuować cykl.

Artykuł napisany przez specjalistów od zwalczania pluskiew z firmy Dezynfeusz