Co warto wiedzieć o in vitro?

Pierwsze dziecko poczęte metodą in vitro urodziło się w 1978 roku w brytyjskim szpitalu Oldham. Za opracowanie tej formy leczenia odpowiada dr Robert Edwards. W 2010 roku otrzymał on Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. Szacuje się, że dzięki metodzie zapłodnienia pozaustrojowego na świat przyszło ponad dziesięć milionów dzieci. Zobacz, co warto wiedzieć o in vitro!

Jakie są wskazania do in vitro? 

Decyzja o skorzystaniu z metody in vitro na ogół nie jest prosta. Wiąże się ona z dużymi kosztami, również emocjonalnymi, a przy tym niejednokrotnie poprzedzona jest latami bezowocnych starań o dziecko. W niektórych przypadkach jest to jedyna szansa na posiadanie potomstwa. 

Jeśli chodzi o wskazania do in vitro, lekarze zalecają tę metodę wtedy, kiedy inne formy leczenia zawiodły lub gdy nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że w przypadku konkretnej pary nie mają one żadnych szans na powodzenie. 

Wśród najczęstszych wskazań do wykonania procedury in vitro wymienić można niedrożność lub brak jajowodów, endometriozę 3. lub 4. stopnia, poważne zaburzenia hormonalne, w tym brak owulacji, nieprawidłowe parametry nasienia, które uniemożliwiają naturalne zapłodnienie, a także nosicielstwo niektórych chorób genetycznych, których wykrycie możliwe jest w badaniu PGD (preimplantacyjna diagnostyka genetyczna). Wskazaniem do in vitro może być także tzw. niepłodność idiopatyczna. 

Na czym polega zapłodnienie pozaustrojowe? 

Cała procedura in vitro może trwać od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy, jeśli w przypadku pary zastosowany zostanie protokół długi i gdy zdecyduje się ona na przeprowadzenie badania genetycznego zarodków. Taka metoda leczenia składa się z kilku etapów. 

Pierwszym z nich jest stymulacja owulacji, podczas której kobieta przyjmuje specjalne leki. Celem tego etapu jest powstanie w jajnikach przynajmniej kilku dojrzałych komórek jajowych. Kiedy osiągną one odpowiednie rozmiary, pobrany zostaje płyn, w którym znajdują się pęcherzyki.

Następnie dojrzałe komórki poddawane są zapłodnieniu. Na ogół wykorzystywane jest nasienie, które partner oddaje w trakcie trwania punkcji. Jeśli komórka jajowa zapłodni się, następuje etap hodowli zarodków. Może ona trwać od trzech do pięciu, a w niektórych przypadkach do sześciu lub siedmiu dni. 

Jeśli parze uda się uzyskać prawidłowe zarodki, mogą one zostać przeniesione do jamy macicy w cyklu, w którym odbyła się stymulacja. Innym rozwiązaniem jest ich witryfikacja. Metoda ta pozwala na bezpieczne przechowywanie zarodków do czasu, aż zostaną one wykorzystane podczas transferu do macicy. 

Jaka jest skuteczność leczenia metodą in vitro? 

Nie da się ukryć, że moment transferu zarodka do jamy macicy jest niezwykle emocjonujący dla każdej pary. Trzeba jednak uzbroić się w cierpliwość, ponieważ wykonanie testu ciążowego będzie możliwe dopiero po około dziesięciu dniach. Jeśli badanie z krwi potwierdzi ciążę, lekarz wyznaczy termin pierwszego USG. 

Pytanie tylko, jaka jest skuteczność in vitro? Z pewnością jest to najskuteczniejsza metoda leczenia niepłodności. Szacuje się, że szanse na powodzenie pierwszego transferu – czyli na to, że zakończy się on ciążą – wynoszą nawet 40 proc. 

Czynników, które mają wpływ na powodzenie in vitro, jest wiele. Znaczenie ma między innymi wiek kobiety i odpowiedź organizmu na stymulację, parametry nasienia czy tryb życia pary. Mowa tu o zbilansowanej diecie, regularnej aktywności fizycznej czy unikaniu stresu i używek. 

Co jeszcze warto wiedzieć o in vitro?

Choć in vitro jest bardzo złożoną i skomplikowaną procedurą medyczną, warto wiedzieć, na czym polega ta metoda leczenia. Sam mechanizm jest tutaj bowiem stosunkowo prosty, a popularność takiej formy leczenia jest coraz większa. Dla wielu par in vitro to jedyna szansa na posiadanie upragnionego potomstwa, dlatego zwiększanie świadomości na temat zapłodnienia pozaustrojowego jest tak ważne.